Schilderijen van Dimitri Magnin
Mijn werk is geëvolueerd van figuratief naar eerder abstract. Het zijn vooral de techniek van het schilderen en de effecten die met verf en kleur worden verkregen, die me boeien.
De smeuïgheid van de lagen, de stroken van de verf, aangebracht met borstel en spatel hebben een werkelijkheid op zich. Door vegende en vloeiende acties blijven, eens de verf gestold, speelse patronen van kleurschakeringen over. Laag na laag wordt acryl verf opgebracht, dikwijls rijkelijk aangelengd met water, waardoor transparante doeken met verschillende diepteniveaus ontstaan. Sommige stukken worden weer weg geschuurd om al dan niet opnieuw overschilderd te worden.
Het is uit al deze sporen van handelen, dat het schilderen zich uiteindelijk laat aflezen. Toeval ,intuïtie en onvoorspelbaarheid zijn onvermijdelijke en dankbare implicaties van deze manieren van schilderen. Ik zoek ze zelfs doelbewust op. Spontaan werk ik met meerdere doeken tegelijk, waar in het nuanceren van kleur, vorm en textuur, onderlinge dialogen ontstaan. Hierdoor is het sublieme van de natuur een evident thema van mijn doeken. Uitdrukking geven aan het organische, het leven in zijn fascinerende verschijningsvormen, daarin schuilt de bron en kracht van mijn schildersplezier.
Al zijn mijn schilderijen overwegend abstract, toch zijn er referenties naar natuur en sporen van de mens.
In mijn vroegere figuratieve werk, vertrok ik steeds van een foto uit het uitgebreide archief dat ik reeds jarenlang opbouw. Tegenwoordig komt een schilderij eerder tot stand aan de hand van verschillende prenten en bovenal eigen impulsen.
Ik wil een tijdloos beeld van het leven geven. De ontelbare kleur nuances vertalen complexiteit. In dit speelse kleurenspel is er steeds een dreigende donkerte aanwezig. Vergankelijkheid loert altijd om de hoek.
Mijn doeken vertalen een verlangen naar een weidse, oneindige en bevrijdende blik.
Mijn werk is geëvolueerd van figuratief naar eerder abstract. Het zijn vooral de techniek van het schilderen en de effecten die met verf en kleur worden verkregen, die me boeien.
De smeuïgheid van de lagen, de stroken van de verf, aangebracht met borstel en spatel hebben een werkelijkheid op zich. Door vegende en vloeiende acties blijven, eens de verf gestold, speelse patronen van kleurschakeringen over. Laag na laag wordt acryl verf opgebracht, dikwijls rijkelijk aangelengd met water, waardoor transparante doeken met verschillende diepteniveaus ontstaan. Sommige stukken worden weer weg geschuurd om al dan niet opnieuw overschilderd te worden.
Het is uit al deze sporen van handelen, dat het schilderen zich uiteindelijk laat aflezen. Toeval ,intuïtie en onvoorspelbaarheid zijn onvermijdelijke en dankbare implicaties van deze manieren van schilderen. Ik zoek ze zelfs doelbewust op. Spontaan werk ik met meerdere doeken tegelijk, waar in het nuanceren van kleur, vorm en textuur, onderlinge dialogen ontstaan. Hierdoor is het sublieme van de natuur een evident thema van mijn doeken. Uitdrukking geven aan het organische, het leven in zijn fascinerende verschijningsvormen, daarin schuilt de bron en kracht van mijn schildersplezier.
Al zijn mijn schilderijen overwegend abstract, toch zijn er referenties naar natuur en sporen van de mens.
In mijn vroegere figuratieve werk, vertrok ik steeds van een foto uit het uitgebreide archief dat ik reeds jarenlang opbouw. Tegenwoordig komt een schilderij eerder tot stand aan de hand van verschillende prenten en bovenal eigen impulsen.
Ik wil een tijdloos beeld van het leven geven. De ontelbare kleur nuances vertalen complexiteit. In dit speelse kleurenspel is er steeds een dreigende donkerte aanwezig. Vergankelijkheid loert altijd om de hoek.
Mijn doeken vertalen een verlangen naar een weidse, oneindige en bevrijdende blik.
