Schilderijen van Dimitri Magnin
Het sublieme van de natuur is een evident thema van mijn doeken . De indrukwekkende kracht van de elementen, het spel van water, vuur, aarde en lucht tegenover de kleinheid van de mens. Uitdrukking geven aan het organische, het leven in zijn fascinerende verschijningsvormen, daarin schuilt de bron en kracht van mijn schildersplezier.
De techniek van het schilderen en de effecten die met verf en kleur worden verkregen, fascineren me bovenal.
De smeuïgheid van de lagen, de stroken van de verf, de sporen nagelaten door borstel en spatel ze hebben een werkelijkheid op zich. Door vegende en vloeiende acties blijven, eens de verf gestold, speelse patronen van kleurschakeringen over. Laag na laag wordt acryl verf opgebracht, dikwijls rijkelijk aangelengd met water, waardoor transparante doeken met verschillende diepteniveaus ontstaan. Sommige stukken worden weer weg geschuurd om al dan niet opnieuw overschilderd te worden. Spontaan werk ik met meerdere doeken tegelijk, waar in het nuanceren van kleur, vorm en textuur, onderlinge dialogen ontstaan.
Het is uit al deze sporen van handelen, dat het schilderen zich uiteindelijk laat aflezen. Toeval ,intuïtie en onvoorspelbaarheid zijn onvermijdelijke en dankbare implicaties van deze manieren van schilderen. Ik zoek ze zelfs doelbewust op.
Ik wil een tijdloos beeld van het leven geven. De ontelbare kleur nuances vertalen complexiteit. In dit kleurenspel is steeds een dreigende donkerte aanwezig. Vergankelijkheid loert altijd om de hoek .
Mijn doeken vertalen een verlangen naar een weidse, oneindige en bevrijdende blik.
Het sublieme van de natuur is een evident thema van mijn doeken . De indrukwekkende kracht van de elementen, het spel van water, vuur, aarde en lucht tegenover de kleinheid van de mens. Uitdrukking geven aan het organische, het leven in zijn fascinerende verschijningsvormen, daarin schuilt de bron en kracht van mijn schildersplezier.
De techniek van het schilderen en de effecten die met verf en kleur worden verkregen, fascineren me bovenal.
De smeuïgheid van de lagen, de stroken van de verf, de sporen nagelaten door borstel en spatel ze hebben een werkelijkheid op zich. Door vegende en vloeiende acties blijven, eens de verf gestold, speelse patronen van kleurschakeringen over. Laag na laag wordt acryl verf opgebracht, dikwijls rijkelijk aangelengd met water, waardoor transparante doeken met verschillende diepteniveaus ontstaan. Sommige stukken worden weer weg geschuurd om al dan niet opnieuw overschilderd te worden. Spontaan werk ik met meerdere doeken tegelijk, waar in het nuanceren van kleur, vorm en textuur, onderlinge dialogen ontstaan.
Het is uit al deze sporen van handelen, dat het schilderen zich uiteindelijk laat aflezen. Toeval ,intuïtie en onvoorspelbaarheid zijn onvermijdelijke en dankbare implicaties van deze manieren van schilderen. Ik zoek ze zelfs doelbewust op.
Ik wil een tijdloos beeld van het leven geven. De ontelbare kleur nuances vertalen complexiteit. In dit kleurenspel is steeds een dreigende donkerte aanwezig. Vergankelijkheid loert altijd om de hoek .
Mijn doeken vertalen een verlangen naar een weidse, oneindige en bevrijdende blik.